een gele crocus en een witte hyacint
stonden te vrijen op een plekkie uit de wind
zij waren gelukkig - zo blij als een kind
hij zoende die crocus en zij de hyacint
hij wilde haar trouwen die witte hyacint
en ging naar de vader om de hand van dat kind
pa wilde niet weten dat z’n kind werd bemind
en hij sloeg zun crocus - ze bloedeige kind
en vader zei: daar kan niks van komme weet wat je begint
want de kleur van een crocus is heel anders als van een hyacint
dat wordt niks als ellende waar je je ook bevindt
maar alle geliefden slaan die raad in de wind
zij trouwden heel stiekum en zij kregen een kind
dat leek op een crocus en op een hyacint
en alle bolle negeerden de familie hyacint
maar ach die hadden daar geen oog voor want je weet - liefde maakt blind
toen - toen kwam er een exposisie - 'van narcis tot hyacint'
ons echtpaar dat schreef gelijk in en natuurlijk ook voor hun kind
en kijk -
dat kreeg nou als beloning een krans met een lintvanwege z’n stamboom en zijn originele tint …
tekst: TOM MANDERS
muziek: TOM MANDERS
© 1957
Een prachtige crocussendag. Ze staan te stralen in het zonnetje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten