Een bomensprookje

Toen het winter was in het bo-bo-menland werd een wedstrijd uitgeschreven voor de boom die het mooiste versierd was. Alle bomen deden mee en ruisten elkaar toe met de vraag hoe ze dit zouden doen en wie hen zou kunnen helpen. Het was een geritsel van belang. Toen begon het grote versieren van elkaar en van zichzelf.

 De blaadjes konden niet mee doen omdat het winter was en koud. De dieren hadden zich verscholen onder de grond omdat het daar warm was. De zon speelde verstoppertje met de maan en de wolken namen alle kleuren aan door het spelletje van de maan en de zon.
 De storm liet samen met de regen en de zon en de maan alle kleuren door elkaar lopen en zo ontstond er een regenboog palet, waar alle bo-bo-bomen gebruik van mochten maken. Ze sloegen de takken ineen en het spel van kleur en vorm ontstond. Het liep langs de stam zo de grond in, zodat de wortels en de dieren die zich daar hadden verscholen ook mee konden spelen. Alles bewoog zowel boven als onder de grond.
    De blaadjes die verdord hier en daar nog lagen, kregen allemaal een andere jasje en konden op die manier toch hun blaadje bijdragen aan het feest.
 
Maar welke bo-bo-boom won nu uiteindelijk de wedstrijd en was de jury wel in staat om
 te beoordelen welke bo-bo-boom het aller, allermooiste versierd was? Immers als je over het bo-bo-bo-men land vloog kon je door alle kleuren door de bomen het bos niet meer zien. Verwarring alom bij de jury. Totaal overspoeld vroegen ze om raad bij de eeuwenoude rode beuk, die op een afstandje had staan kijken.. Tsja zei de beuk en ritselde even met zijn inmiddels roze-oranje-gele-groene- blauwe takken. Dat was het enige dat hij nog wist voort te brengen. Zelfs de beuk was helemaal verbijsterd door wat er was gebeurd in het bo-bo-menland. Hij herkende zich zelf niet meer.
   
De bo-bo-bomen waren de wedstrijd helemaal vergeten en vierden samen met hun wortels. de blaadjes en de dieren hun eigen feestje. Ze lieten de kleuren over hun stammen dansen en de wortels begonnen samen een walsje zodat elke bo-bo-boom in het bos kon meedeinen op de melodie van de wortels.

De jury had het te druk met overleggen en of ze er ooit uit zijn gekomen met elkaar?  Dit is onbekend en uiteindelijk ook onbelangrijk gebleken.