Vanochtend liep ik de Waag in Leiden binnen waar momenteel boekenuitverkoop wordt gehouden en vond de bundel " Een leeuw is eigenlijk iemand", Nederlandse dierenpoezie, samengesteld door Wim Zaal.
En wie kan het fenomeen kat beter verwoorden dan Annie M.G. Schmidt?
Poezenliedje
Mijn hele verdere leven wil ik poezen om mij heen,
dan ben ik nooit zo helemaal alleen
en als ik 's avonds thuiskom, al is 't midden in de nacht,
dan is er altijd iets dat op me wacht.
Een iets, dat klein is weliswaar, maar dat me kopjes geeft
een iets dat staat te spinnen en dat warm is en dat leeft.
Geen mens ter wereld kun je zo volledig voor je winnen,
want mensen kunnen niet spinnen.
Hij klimt in de begonia,
hij sluimert in de keukenla,
Hij jaagt de lijsters achtena
en er is altijd wat,
maar toch is ' t zo huiselijk en zo genoegelijk met een kat
Er komt nog eens een avond, o, ik kan het nou al zien,
die avond is niet ver meer, misschien,
dan heb ik iemand weggestuurd voor altijd en voor goed;
een streep erdoor gehaald omdat het moet.
Dan kom ik langzaam binnen met een hart zo zwaar als lood,
dan ga ik even zitten met dat poessie op mijn schoot,
totdat zijn bontje nat geworden is, van mijn misère...
Bij poezen mag je wel blèren.
Hij is een boef van a to z,
hij legt een muis in het buffet
en krijgt zes jonkies in mijn bed
en altijd is er wat,
maar toch het is zo huiselijk en zo genoeglijk met een kat.
En als ik vijfenzestig ben en op een hofje woon,
met,af en toe een briefkaart van mijn zoon,
dan zit daar in de vensterbank een kater voor het raam
en knabbelt weer een bloem van me cyclaam.
Ik hoef voor niemand meer te koken. Alles is aan kant.
Ik leg alleen een stukje bokkem netjes op een krant.
Alleen de poes blijft over als je eenzaam zit te breien,
want mensen blijven niet bij je
Hij klimt in de begonia,
hij sluimert in de keukenla
hij jaagt de lijsters achterna
en er is altijd wat
maar toch is 't zo huiselijk en genoeglijk met een kat
ANNIE M.G. SCHMIDT
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten