Er was een tuin met madeliefjes onder de beuk
Een plek aan het water.
Een plek van rust.
Althans dat leek zo.
Zij zat onder de boom
Niemand zag haar
Ook hij niet
maar deed alsof hij haar wel zag
Hij loog
zoals hij dat gewend was
of ontkende
wat hem niet uitkwam
Niets was zijn verantwoordelijkheid
Het ligt aan de ander
die hij dan op deze wijze het
bestaansrecht afnam.
De tuin verdween
De beuk staat er nog
Ze mist de boom maar
weet dat ze er nooit meer komen zal.
De madeliefjes zijn vertrapt
net zo zoals zij vertrapt is.
.jpg)
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten