Het verhaal van de beuk

 Ooit was er op de oude begraafplaats een vrouw die elke dag bij de oude beuk een aantal uren doorbracht. Hij vertelde haar verhalen over wat er hier allemaal gebeurd was en wat er tot op heden ten dage nog steeds gebeurt. Omdat zij elke dag bij hem ging zitten ontstond er een innige band tussen haar en de boom.  Hij vertrouwde haar geheimen toe die hij nog nooit aan iemand had verteld. Een aantal van die geheimen kun je terug vinden in de grillige vormen die in de loop der jaren op de boom zijn ontstaan. 

Voorbijgangers vragen zich af wat ze nu eigenlijk zien. Er is een olifant te zien, een mensfiguur met kind en nog veel meer en natuurlijk wat je er nog meer in wilt zien. 

De beuk vertelde haar dat hij eigenlijk met zijn tweeën is en dat er een bijzondere verandering heeft plaatsgevonden. Op hem is namelijk een tweede beuk geent.

Iedereen die daar komt en de tijd neemt om stil te blijven staan is vol verwondering. Ze raken hem aan en blijven kijken. Ooit zijn er lange linten aan zijn takken gehangen, waarop je kleine briefjes konbevestigen. Briefjes met  herinneringen,wensen en soms met enkel één woord nl "liefde". Zo veranderde de beuk in een wensboom. 

De vrouw vertelde hem haar geheimen die veilig bij hem zijn. Als je heel goed luistert kun je in het ritselen van van de bladeren een gefluister horen van alle zielen die daar verblijven. Zij zijn één met de natuur geworden en het is goed zo. En de vrouw? Ook zij is uiteindelijk één geworden met de boom.